عشق از نظر هری گوردون فرانکفورت

هری گوردون فرانکفورت مفهوم متفاوتی از عشق ارائه می دهد. او عشق را ضرورتاَ واکنشی مبتنی برآگاهی از ارزش موضوع و متعلقش نمیداند، چرا که ممکن است به چیزی عشق بورزیم که در واقعارزشمند نباشد. بر خلاف باور عموم که باید چیزهای ارزشمند را دوست داشت، فرانکفورت میگویدکه ما میتوانیم به هر چیزی عشق بورزیم و عشق است که معشوق را ارزشمند میکند؛ هر چیزیکه به آن عشق م یورزیم برای ما مستلزم ارزش میشود چون به آن عشق میورزیم. فرانکفورتعشق به خود را خالصترین نوع عشق میداند؛ همهی ما عشق به خود را جزء خیرهایی میدانیم کههمواره مهمشان میشماریم. عشق چهار خصوصیت ضروری دارد: اول، ارتباطی بیغرضانه است برایبهروزی معشوق؛ دوم، عشق شخصی است و نمیتوان برای آن جایگزینی گذاشت؛ سوم، علایق عاشقهمان علایق معشوق است؛ و چهارم، عشق ورزیدن مستلزم الزاماتی برای اراده است و انتخابمعشوق در اختیار ما نیست. ما با عشق همیشه در پی هدف نهایی، هدفی که تنها به خاطر خودشبرای ما ارزش دارد یعنی دارای ارزش ذاتی است، خواهیم بود و به همین دلیل میدانیم باید در چهمسیری قدم برداریم و در پی کدام یک از خواستها و امیال خود باشیم. پس دچار آشفتگی روانینخواهیم شد و در وجود خود احساس آزادی میکنیم. در مقالهی حاضر مفهوم و اهمیت وخصوصیات عشق از دیدگاه هری فرانکفورت بررسی م یشود؛ اگرچه این مقاله بیشتر جنبهیتوصیفی و گزارشی دارد؛ در جمع بندی پایانی نکتهای انتقادی هم دربارهی دیدگاه فرانکفورت مطرحمیشود